Wszystko się pozmieniało w naszym świecie!
Kto może, siedzi w domu,
kto jest na pierwszej linii frontu, ten pracuje.
Życie straciło przewidywalność, mnóstwo opcji się przed nami czasowo zamknęło, napięcie nerwowe raz wzrasta, raz opada.
Jednym słowem – nie jest łatwo, i co gorsze, ten stan potrwa.
Jaki jest sposób pasjonatek drutów na trudne momenty życiowe?
Dzierganie!
A najlepiej wspólne!!!
Chwaliłam się niedawno nowym blokowaniem Wild Pinka.
Czy uwierzycie?
Ta nowa wersja spodobała mi się tak bardzo, że dla samej przyjemności blokowania w taki sam sposób wydziergałam zupełnie nową chustę!!!
W lutym dziergamy wspólnie Torlaka.
Dla niewtajemniczonych: cała zabawa odbywa się w grupie Podziergajmy wspólnie na FB, dziergamy razem, choć każda osobno. Spotykamy się online, komentujemy, pokazujemy, pytamy i odpowiadamy.
Tłumaczymy, doradzamy, podpowiadamy.
Jak wspominałam przy prezentacji Torlaków – postanowiłam zrobić jeszcze jedną wersję – lace czyli cieniznę.
Wspólne dzierganie okazało się świetną motywacją, żeby wydziergać ją właśnie w lutym.
Jednym z moich najpierwszych i chyba najbardziej ulubionych wzorów jest Wild Pink. Dziergałyśmy go wspólnie jakiś czas temu, więc całkiem sporo czytelniczek bloga ma z Wild Pinkiem doświadczenia osobiste, mam nadzieję, że równie pozytywne jak moje.
Chustę noszę po dziś dzień, bardzo ją lubię i wcale mi się nie nudzi.
Ostatnio do niej wróciłam z powodów, które myślę że i Was zainspirują.
Niektórzy już zestaw widzieli, dla innych dzisiaj jego premiera.
Tak to już jest, jak się nie przestrzega konsekwentnie kolejności działań, i najpierw ogłasza wspólne dzierganie na FB, a dopiero potem pisze o udziergu na blogu!
Tym razem wyłamałam się ze stałego schematu, że premiera zawsze jest tutaj.
Torlak to rekordzista.
Najdłużej w historii publikowany wzór, zajęło mu prawie pół roku zanim ujrzał światło dzienne.
W dodatku takie jakieś byle jakie to światło: blade, słabe, anemiczne.
Zimowy chłód zamiast letniego blasku.
Było to już jakiś czas temu, na wiosnę.
Jak widać po zdjęciu, wzór coś jakby znajomy, tylko kolor nie ten sam.
A jak można zorientować się podanej w pierwszym zdaniu pory roku, jakoś dziwnie ta chronologia blogowa wypada.
A było tak: Czytaj dalej
Niesiona entuzjazmem w temacie łączenia kolorów i prezentowania udziergów na właściwym tle, po raz kolejny wyruszyłam w plener.
Tym razem z Innocentym.
Wyszłam sobie przed blok i – pomna na doświadczenia przy Trajkotce – nieco się zawahałam co do kierunku wojażu. Nie żeby tamta pani wpędziła mnie w jakieś poczucie braku pewności siebie, tylko uznałam, że tym razem wolałabym ciszę, spokój i samotność.
No i gdzie tu najprościej znaleźć ciszę i samotność w sierpniowe popołudnie?
Przed publikacją Trajkotki poprosiłam anglojęzyczne testerki o wybór najlepszych ich zdaniem zdjęć. Trajkotka jest fuksjowo-różowa i jakoś nie mogłam utrafić z odpowiednim tłem, robiłam mnóstwo zdjęć w przeróżnych miejscach i za każdym razem miałam wrażenie, że to ciągle nie jest to o co mi chodzi.
Ku mojemu zdziwieniu, bardzo dużo osób wybrało zdjęcie na tle zielonego żywopłotu.
Podbudowałam się teorią i wyszło, że różowy to pomieszanie czerwonego z niebieskim i białym, i przeciwnym mu kolorem jest właśnie zielony.
Postanowiłam tę moją świeżo nabytą wiedzę wypróbować w praktyce i ruszyłam w plener … Czytaj dalej
Oraz wspólne dzierganie 🙂
Innymi słowy – działamy wespół, w zespół i oswajamy jesień 🙂
Jak ten staruszek, co to z kufra już wyciąga futro i szykuje się, wszak jesień idzie i nie ma rady na to!
Poncho Daggus wygląda tak:
Natomiast cały Daggus w ponchu, czyli Yellow Mleczyk, czyli full foto wygląda tak:
(kto ciekawy, klika i czyta dalej) Czytaj dalej
