Wyprodukowałam nowy wzór.
No, prawie nowy. Już coś podobnego kiedyś było (dla ciekawskich – TUTAJ), ale tym razem zostało uporządkowane, usystematyzowane i przekształcone w kompletny, jasny i zwięzły przepis wykonania.
I właśnie z tego jestem bardzo dumna!
Cepelka wygląda tak:
Dawno, dawno temu,
w nieco innej bajce,
mój świat dziewiarski koncentrował się na swetrach.
Wymyślałam, robiłam, prułam, przerabiałam i co najważniejsze, z upodobaniem nosiłam swoje dzieła. Przeszło mi razem z paroletnim zarzuceniem drutów.
Ten etap swetrowy należał jeszcze do starej epoki, a przez starą mam na myśli przede wszystkim tamten sposób myślenia o dzierganiu i jego możliwościach.
Możliwe, że to jest moje subiektywne odczucie, ale ja osobiście kojarzyłam robienie na drutach bardziej z rzemieślniczym wytwarzaniem brakujących sztuk odzieży niż z twórczością artystyczną.
Dawno, dawno temu, w pewnej ciepłej krainie …
(ciepłej, bo lato było, czasu trochę minęło i się diametralnie zmieniło!)
Tak więc:
w owej ciepłej atmosferze, podróżując na rowerze i zwiedzając różne sklepy
wpadły w oko mi dwa kłębki.
Lubię dziergać akcesoria.
Małe formy – szybko zaczęte, szybko skończone – dają poczucie sukcesu zanim jeszcze nabierze się oczka na druty.
Takie, na przykład, rękawiczki:
Kto po przeczytaniu tytułu miał pierwsze skojarzenia z małpkami?
Cóż, to nie będzie post o małpkach, o świecie zwierząt też nie.
Kapucynki to robocza nazwa mitsów męskich, w kolorze brązowym. Taka szybka i natchniona produkcja, która nie zaowocuje wzorem, natomiast mam wielką nadzieję, że same mitsy będą służyć długo, cieszyć oczy i grzać nadgarstki (bezpośrednio) oraz serce (metaforycznie).
Pamiętacie Marcika?
I trudną historię wybierania dla niego nazwy?
Pewnie tak, bo zupełnie niedawno o nim pisałam. TUTAJ.
A dzisiaj będzie ciąg dalszy, czyli Marcik w akcji.
To taka robocza nazwa chusty, która nigdy nie doczekała się publikacji. Blue z racji koloru, a falbanka miała być głównym elementem dekoracyjnym.
Wszystko w czasie przeszłym, wzór już w fazie zapisywania okazał się niedopracowany o tyle, że nic sensownego z niego nie udało się zrobić.
Ciąg dalszy twórczości jeżynowej – rękawiczki do kompletu z szalem.
Pomysł całkowicie mój własny, taki trochę na zapalenie płuc robiony i w sumie sama nie wiem, czy mi te rękawiczki tak do końca się udały.
Z prawdziwą przyjemnością prezentuję Wam mój najnowszy wzór – Marcik.
Wiem, wiem, niebo jest już dużo mniej błękitne, zielone listeczki najpierw zżółkły a potem opadły ale tak to już jest, że praca nad wzorem zajmuje parę miesięcy 🙂
