Petronela – full zestaw | Yellow Mleczyk

Długo trwało, jakoś nie mogłam się przebić i ogarnąć wszystkich elementów.
Tym bardziej się cieszę,
że Petronela zestaw gotowy 🙂

Na początku standardowo wydziergałam szal, nazwałam go Petronela,
i do głowy mi wtedy nie przyszło,
że po pierwsze to będzie zestaw,
a po drugie składający się z tylu elementów.

Zaczęło się od czapki.
Zostało mi pół motka czerwonego, do tego miałam jeden motek Limy Dropsa.
Zapytałam anglojęzycznych,
czy widziałyby czapkę do kompletu
i część z nich opowiedziała się na tak.

Wydziergałam więc czapkę.
Rozpisałam wzór i nawet nie musiałam organizować dla niej osobnego testu,
bo poszła równolegle z szalem.

Te z anglojęzycznych, które na czapkę nie miały ochoty

wymyśliły rękawiczki.

Z tym, że w wersji bez palców, mitenki, bo inne nie będą pasować.

Pomysł fajny, mitsy dziergać bardzo lubię.

Chwilkę zeszło zanim zaczęłam,

gdyż Limy Dropsa miałam przecież jeden motek i poszedł cały na czapkę,

trzeba było domówić.

Test szala i czapki prawie się skończył,

mitsy weszły w niego tak w ostatnim momencie,

lekko po terminie,

i w związku z tym testerki też zwolniły tempo.

I sytuacja wytworzyła się taka:
one sobie powolutku dziergały
a ja z wytęsknieniem wyglądałam przez okno, aż przestanie padać.
Do zdjęć deszcz się nie nadaje zupełnie.

Przestawało padać, owszem,
głównie w chwilach gdy byłam w pracy
albo
gdy się robiło ciemno.

Zdesperowana, woziłam wszędzie ze sobą te mitsy i aparat,
i wreszcie udało mi się w drodze do pracy trafić na moment z w miarę dobrym światłem.
Nawet jakby przebłysk słońca się pojawił,
krótki, bo już w południe znów padało.

Walka ze zdjęciami przebiegała równolegle do tworzenia typowych rękawiczek z jednym palcem.

Trochę potrwało, bo ciągle nie mogłam się doliczyć,

coś ta matematyka zaczęła mi szwankować i cyferki się mieszały.

Tym razem zaczęłam już osobny test,

i też trochę zeszło.

Niby udzierg mały, ale trochę czasu zajmuje.

Deszcz dalej popadywał,
wykorzystałam więc doświadczenie z mitsami, i też udało mi się machnąć króciutką sesję przed pracą.

I tym sposobem doszłam do najtrudniejszego etapu,

czyli prób sfotografowania całości.

Najpierw próbowałam sobie teoretycznie wyobrazić, jak to ogarnąć.

Potem zrobiłam ćwiczenia praktyczne przed lustrem,

i okazało się, że moje koncepcje nie do końca się sprawdzają.

Troszkę je skorygowałam i ruszyłam do akcji.

Wybrałam moment pod wieczór, wyciągnęłam rower i pojechałam spróbować.

Niestety, nic z tego nie wyszło.

Po pierwsze nie znalazłam na tyle spokojnego miejsca,

żeby sobie powolutku podziałać.

Wprost przeciwnie, okazało się, że w krzakach obok odbywa się imprezka,

i co chwila ktoś tam dochodził gapiąc się na mnie (moim zdaniem mocno przesadnie).

A po drugie, dążąc do jak najlepszego wyeksponowania całości założyłam,

że tło powinno być czarne.

Ubrałam się w czarną kurtkę kościołową, efekt super przed lustrem,

ale w plenerze zupełnie nie,

bo taki elegancki strój to nadaje się do stania na baczność, i właściwie tylko do tego.

Ruchy mi pętało,

omotać się tym czerwonym nie dawałam rady bez lustra

i ogólnie ta sesja okazała się całkowitą porażką.

Wyciągnęłam wnioski.

Oraz czarny sweter, luźny i wygodny.

Wyczekałam do niedzieli rano i pojechałam w plener.

(niedziela rano jest najlepsza, bo nigdzie żywego ducha i nareszcie święty spokój!)

Poszło trochę lepiej, choć jeszcze nie do końca idealnie.

Tym razem głównym problemem okazało się zimno,
przewiewało przez ten sweter koszmarnie,
i to przełożyło się na zachowanie modelki.

Jakoś tak nieświadomie podciągała ten szal coraz wyżej …

I wyżej …

Aż wreszcie się poddała, złapała kurtkę i uciekła do domu.

I znowu nieocenioną pomocą okazała się droga do pracy 🙂
Ostatnia sesja całości odbyła się po raz kolejny na tym samym parkingu za marketem,
w pośpiechu, bo przecież spóźnić się nie można,
bez zbędnego kombinowania,
rac fac i gotowe 🙂

Na zakończenie
pozdrawiam Was serdecznie
razem z ostatnimi kwiatkami tej jesieni 🙂

PS. Wzór na Petronelę szal oraz na wszystkie elementy zestawu jest oczywiście dostępny niezależnie od daty posta i każda dziewiarka może sobie wydziergać cały zestaw lub jego fragment.
Wzory są w pdf i podane są w nich wszystkie potrzebne informacje, schematy oraz opis słowny oczko po oczku.

🙂

Wszystkie moje wzory można zobaczyć na RAVELRY lub na blogu w poście zbiorczym TUTAJ.
Ravelry jest stroną sprzedażową i tam kupuje się automatycznie, a jeśli ktoś woli ominąć międzynarodowe transakcje i preferuje tradycyjny przelew na konto w złotówkach, wtedy zapraszam do kontaktu ze mną (y.mleczyk@gmail.com)
🙂